Enkele patientverhalen

Hellowkes,

Mijn 3e week zit er alweer op, het gaat veel te snel.
Maandag had ik een vrije dag en ben ik met 2 andere naar Medina market gegaan, dat ligt op een 20min van het schip. We zijn er met de bus naartoe gegaan, het openbaar vervoer is hier zeer goedkoop, gow voor ons toch, voor de heenrit betaalden we elk 10cent! Bij ons kan je daar nog geen cm voor rijden. Wat je dan wel had ik dat de bus volgepropt is en je je vasthou waar daje kan en dan de vent die naast me stond wou me nummer en me vriend zijn, beke ambetant voe te ontwijken als je ertegen sta geplakt :).
Eens op de markt was het een overrompeling van mensen, Het was er zeer groot, eerst een grote marktplaats en dan tientallen straatjes, je kon er uren in lopen. Maar het was zeer uitputtend, gewoon door de warmte en ook mannen die continu roepen naar je of je wil trouwen of ze lopen mee met je, pfff mega uitputtend. Wel veel kraampjes me stoffen, kon gewoon nie kiezen, kheb dr wel 3 gekocht :) ma kzou dr zoveel kopen. Voor 4 meter stof betaal je 5euro en het is dan zeer kleurrijke stof, nog geen idee waarvoor ik het allemaal kan gebruiken, maar je moet dit gewoon kopen. Op de terugweg bracht de taxi ons naar de verkeerde plaats dit ontdekte ik omdat ik met de vrouw naast me begon te praten en ze zei dat het de andere richting was, woepsie. Omdat ze wist dat we van mercy ships waren vroeg ze of we iemand van haar familie konden helpen maar dat is zo moeilijk om daarop te antwoorden want dan weet je gewoon nie wat te doen, gelukkig kan ik me behelpen in het frans en kon ik haar uitleggen dat de screening voorbij is. Dan moesten we nog terugkeren en een andere taxi zoeken, Voor de andere taxi moesten we over een 4 vaksbaan geraken om aan de overkant te geraken, haha twas een avontuurke.

Meestal is het hier altijd wel een heel gedoen als je het schip verlaat want dan andere kleren aandoen (want op het schip is er airco en nie al te warm) vanaf daje buitn komt sta je onmiddellijk in schuim en zweet, je moet een taxi te pakken te krijgen die je verstaat en je naar de juiste plaats brengt, dan alle mensen die je aanstaren of je alles willen laten kopen, ze willen al je vriend zijn en vragen je adres,... en dan moet je maken daje tegen ten laatste 18u weer op het schip bent of je hebt geen eten meer. maar als je zo bezweet bent wil je eerst een douche pakken, en je mag maar 2min douchen, maja, je wil je haar wassen, conditioner, scrub (want kzien mega ant vervellen) en wassen, pfff. dusja soms is het leuker om gewoon op schip te blijven, hahaha
Maar je wilt hier vanalles ontdekken, dus probeer je toch zoveel mogelijk in je vrije tijd vanalles te bezoeken.


Dinsdag ben ik naar de craft market gegaan, dat zijn zo een 20 ‘winkeltjes’ naast elkaar in een straatje een halfuur verder van hier. Ze verkopen daar allerlei beeldjes en kettingen,
Ik heb wat mooie vondsten gedaan, ma zo een markten zijn altijd gezellig en je zou alles willen kopen. In het terugkeren hadden we wat problemen om taxi te vinden want het was 3 keer duurder dan voordien en das soms zo frustrerend want je wilt toch weer veilig thuisgeraken dus zeg je gewoon dat goed is.
‘S avonds was er een optreden van Maria manna da is een Canadese jazz zangeres, ze is hier een weekje op bezoek en ze heeft haar jazz liedjes gezongen maar ook wat Gospel J twas interessant.



Woensdag had ik avondschift van 14u tot 22u, s morgens ben ik gaan zwemmen een beetje zonnen, gewoon relaxen. Dan in de middag gaan werken.
ik had een zeer interessante patiente:

- Een vrouw van 33jaar die vrijdag haar operatie krijgt, ze was hier nu al omdat ze van zeer ver in het land komt. Toen ze pas 3 dagen oud was is er per ongeluk een olielamp op haar gevallen. Het is niet zoals bij ons dat je onmiddellijk een ambulance kan bellen, ze hebben haar arm en nek volledig ingewikkeld met verband, met als gevolg een paar weken later kwam er een dokter maar het verband zat volledig vast in haar wonden, pff mega pijnlijk. De dokter heeft alles proberen te reinigen maar het resultaat is dat ze dus van jongs af aan al rondloopt met haar rechterhand die een klomp is en haar kin zit vast aan haar hals, dus ze kan haar mond nooit dichtdoen ( Je kan het je voorstellen door te denken dat je aan de huid trekt aan je hals, je kin gaat naar beneden, je schouders naar binnen en de huid op je borst wordt naar boven getrokken) Maar ze is gewend om zo te leven en ze kan eten en drinken. Ze is zelf getrouwd en heeft 3 jonge kinderen, haar man is 7maanden geleden gestorven en zij moet dus voor het gezin zorgen, maar ze kan niet werken en ze kan enkel overleven als ze bedelt langs straat. Nu ze weg is zorgt haar grootmoeder voor de kinderen, haar familie wou niet hebben dat ze kwam naar het schip omdat ze bang zijn dat ze zou sterven maar zijzelf wilde toch komen omdat ze normaal wilt zijn. Als alles goed verloopt na de operatie zou ze graag een winkel willen openen met vrouwenkleren. Ik ben echt benieuwd hoe ze er zal uitzien, want hoe ze zo al 33jaar rondloopt is echt zot, je kan je niet voorstellen dat je er zo uitziet en zo moet leven.

- Een ander pt was een jongen van 17 die terugkwam van zijn operatie, hij werd geopereerd aan zijn lippen, hij kon zijn mond maar half open doen, hij had een maand geleden een operatie gehad waar ze dit begonnen te herstellen en dan was het midden van zijn lippen aan elkaar genaaid zodat hij enkele kon eten en drinken aan de zijkanten. De operatie nu was dat ze dat nu gingen opensnijden zodat het normaal is. Toen hij terugkwam van de operatie was hij nogal wazig en een beetje agressief, ik mocht niets doen bij hem zoals zijn bloeddruk nemen en pols, ook had hij een spiegeltje gekregen van de recovery zodat hij zijn mond kon bekijken, maar die wou hij niet teruggeven. Ik heb hem toen wat laten zijn en zo heeft hij de hele middag geslapen en toen hij savonds wakker kwam kon hij niet meer praten, enkel mompelen, hij dacht dat zijn lippen aan elkaar geplakt waren, maar dit was gewoon wat bloed die opgedroogd was, hij was infeit wel grappig.

- Ook had ik een jongen van 13 die geen bot in zijn linker kaak heeft, het heeft iets te maken met zijn hormonen en ze kunnen dit pas goed opereren na zijn puberteit. Ik weet het zelf ook niet zo goed want alles is in het engels en ik begrijp nu ook weer niet alles. Maar zijn gezicht was zeer opgezwollen en hij kwam telkens naar mij om ijs of als hij pijn had, twas zo een lieveke.

Donderdag ochtend ben ik naar Lazard’s weeshuis gegaan, dit was op zo een uurtje rijden van ons. Omdat we in de week gingen waren enkel de jongere kinderen er want de oudere waren naar school. Er waren zo een 13 kinderen van rond de 2jaar, maar allemaal zo koddig, wij waren er om met hen te spelen en aandacht te geven maar het enige dat de meeste wilden was gewoon worden vastgehouden, vanaf dat je ze op de grond zette begonnen ze te protesteren. Infeit was het wel zeer liefjes, ze zijn het wel waard om hen even zoveel aandacht te geven. Ook had ik kleine bellenblazertjes mee die ik had gekregen, ze vonden het de max, maar ik zat meer onder hun speeksel omdat het voor hen soms moeilijk was om in zo een gaatje te blazen. Er was daar ook een meisje van 23 die daar voor 6 maanden als vrijwilligster werkt in het weeshuis om alles een beetje in goede banen te leiden, binnen 4 weken gaat ze terug naar huis maar ze zou ze allemaal willen meenemen, wat begrijpelijk is J



Zaterdagochtend ben ik terug naar het Hope center geweest, het is zo leuk om je patienten terug te zien en wat tijd met hen door te brengen. Altijd heb ik ballonnen, stickers en bellenblazers, de kindjes vinden het de max.

Van donderdag tot zondag had ik avondschiften (14u-22u30), dit zijn een paar verhalen van mijn patienten, foto’s heb ik nog niet van hen, maar ik zal er proberen te vinden.

- Mijn 1e pt was een jongetje van 7jaar, toen hij 2jaar was heeft hij een soort acid gedronken waardoor zijn volledige mond verbrand was, dat is volledig hersteld enkel zijn tong is niet in orde en ook brandwonden rond zijn mond. Hij is hier samen met zijn broer die zijn caregiver is. Hij is een zeer ingetogen jongen en hij zegt NIETS, enkel gebaren. Dit is waarschijnlijk ook omdat hij een verband in zn mond heeft en hij gewoon gewend is om niets te zeggen en continu zn mond dicht te houden. Na mijn eerste dag kende hij me al wat en de volgende dag toen ik hem zag kwam hij naar me en hield me zeer stevig vast, hij knuffeld zeer graag en loopt continu achter me, hij wilt gewoon vastgehouden worden. Hij heeft na zn operatie continu vloeibare voeding moeten eten om zn wonde niet te infecteren en tijdens mijn laatste avondschift mocht hij zachte voeding eten omdat zijn verband in zn mond was verwijderd, dit is dan puree met saus, niet echt ideaal omdat het geen rijst was, maar hij was zeer blij totdat hij ervan proefde, haha. Ik beloofde hem als hij alles opat dat hij een thee mocht krijgen ( de Afrikanen drinken dit hier zo graag) Zijn broer zei toen dat hij koffie wilde, ik zei toen van neen hij krijgt thee, aan een kind geef ik geen thee, na even zeveren en vertalen bleek dat koffie en thee hier gewoon thee is J Toen mijn 4e avondshift er bijna opzat, zat hij op men schoot met zn hoofdje op men schouder, toen heeft hij voor het eerst een zinnetje gezegd tegen mij, ik was zo geschrokken dat ik het zelf niet had verstaan. Hij is gewoon te knoddig.

- Een andere pt was een jongen van 13jaar die een paar jaar geleden met zn vrienden aan het voetballen was en toen heeft 1 van zn vriendjes hem in vuur geduwd, waardoor de huid rond zijn linkeroog is verbrand en hij geen onderste ooglid heeft en zijn rechterhand is volledig misvormd, vanaf de pols staat zijn hand volledig naar rechts gedraaid zodat zijn vingers wijzen naar zijn lichaam. Hij is hier samen met zn broer, nu wonen ze bij hun tante want hun ouders zijn omgekomen in de oorlog in sierra leone. Deze jongen had ook vrijdag zn operatie, toen die terugkwam goed geslapen en gegeten en toen savonds gaf ik hem een pijnstiller en heeft hij zijn hele bed ondergebraakt L gewoon zn eten dat op zn maag lag, maar in zo een kleine ruimte geeft dit nogal een geurtje. Het is een stille jongen die gewoon in zn bedje ligt en niets doet omdat hij pijn heeft, maar wat wil je ook, zijn hele hand verdraaid en er zitten nu in zn vingers ijzers die er dan uitsteken, ook niet echt een zicht voor die kinderen J maar ik geef hem voldoende pijnmedicatie zadat hij wat kan rusten ook.

- Men andere patient was een vrouw van 24 waarvan haar rechterarm verbrand was en aan haar boven lichaam was vergroeid, dit hebben ze losgesneden en geopereerd en nu draagt ze een soort harnas waar haar arm inligt gestrekt (zoals je de tango danst) niet echt gemakkelijk als de andere bedden maar ong 1meter van elkaar staan.

- De meeste patienten die grote ingrepen hebben gehad moeten 5 dagen in bed blijven liggen en dit omdat ze met een rasp huid nemen van de dijbeen en die huid wordt gebruikt om de huid rond de brandwonde te maken en als ze dat been teveel bewegen kan de wonde niet genezen.

- Ook had ik terug de vrouw die werd geopereerd aan haar hals en rechterhand, samen met de dokter hebben we alles goed uitgelegd wat ze zullen doen. Maar ze kunnen nooit verwachten wat er zal gebeuren en hoe ze eruit zullen zien. Al mijn avondshiften was ze mijn patient en toen ze vrijdag terugkwam na haar operatie van bijna 6uur moest ik haar verzorgen. Ze had een maagsonde (elke 3uur moest ik haar voeding toedienen), urinecatheter, infuus en ze mocht niet uit bed en vooral haar bovenlichaam moest in 1 blok blijven omdat ze haar hals geen cm mag verdraaien want anders neemt de nieuwe huid niet aan haar hals. Het probleem was dat ze verbed moest worden van de brancard naar bed en hier hebben we geen hoog-laag bedden en maar 1meter ts de bedden, het was een heel gedoe. Vrijdag en zaterdag heeft ze voornamelijk geslapen, dit ook omdat ze veel pijnmedicatie kreeg, zondag heb ik haar horen praten met anderen, maar niet veel omdat er maar 1 iemand is die haar taal spreekt en dit ik de andere patient van 24, maar ze mogen beide niet uit bed en ze liggen 2 bedden van elkaar, nogal een gedoe om te vertalen J Zondag wou ze iets zeggen en ik dacht dat ze bedoelde dat ze naar het toilet moest dus heb ik haar een bedpan gegeven maar toen ik haar deken wegdeed lag ze volledig in de diarree. Toen onmiddellijk de gordijnen aan het plafond gedaan zodat we wat privacy hadden en haar dan in blok moeten draaien om zo alles te verschonen, het is je hier wat behelpen met wat je hebt en hier hebben we geen onderleggers om het bed te beschermen, maar ik heb gehoord dat ze het nu weer goed stelt en dat ze naar de badkamer mag stappen met hulp, dus ik ben benieuwd hoe ze er zal uitzien.


Van dinsdag tot donderdag heb ik nachtdienst, hopelijk zullen het rustig nachten zijn en ms baby’s die ik kan vasthouden J


Nog iets wat hier zeer grappig is, de meeste straten zijn eenrichting, maar rond een bepaald uur worden de eenrichtingstraten omgedraaid, gowja dus het verkeer moet dan de andere kant uit, we zaten er met een bus in en opeens moesten we de andere kant opdraaien, hoe zot is da nu nie, haha oe dan ze dr al opkomen.

Bubaaikes